Blog: (B)engelen in de lucht ... een verbindend conflict

Daar is het moment waarop het seintje komt dat ze mag….. Een beetje met knikkende knieën en vol adrenaline gaat ze…… linkerhand in de deuropening, linkervoet op het treetje aan de buitenkant van het vliegtuig, rechterhand aan de vleugel en haar rechtervoet bungelend in de lucht; haar haren en zelfs haar wangen wapperend in de wind. 

Nog even kijkt ze de ander in de ogen en dan mag ze echt…. Ze is los….vrij in de lucht. Ze telt: 1001, 1002, 1003….. en ja; haar chute verschijnt als een kleurrijk matras boven haar. En onder haar al die weilanden die postzegels lijken. 

Ze is er bijna… oef …. Die landingsplek gaat ze niet halen. Nog een keertje kijken op de hoogtemeter. Ze er nu echt bijna.

Maar daar is die sloot met heel veel prikkeldraad. Nog een paar meter… wat moet ze doen? De sloot in of……… 

Ik maak een draai naar rechts en daar is dat moment waar totale paniek en totale rust samenkomen: het gaat mis. Diagnose: een dwarslaesie en verbrijzelde wervel.”

Dit was afgelopen week mijn start in een groep die ik mocht begeleiden bij hun groei in conflictvaardigheid. Een persoonlijk verhaal over een fase vol paradoxen. Inmiddels ruim 20 jaar geleden, en de bron voor mij in het leren omgaan met zoveel uitersten. Zo was er angst en hoop, gezondheid en invaliditeit. De angstige, verdrietige periode na het ongeluk kende ook de gelukkigste dag van mijn leven toen een eerste teken van herstel merkbaar was. 

De groep had al snel hun eigen dilemma’s en de bijbehorende conflicten geïnventariseerd. Zo bleek een deel van hen te worstelen met paradoxen in henzelf zoals ‘loslaten versus controle behouden’, ‘betrokkenheid versus afstand bewaren’ en ‘ernst versus lichtheid’. Anderen benoemden juist een conflict dat ze met een collega ervaren en waar verschillende belangen onder liggen zoals ‘mijn collega is zo’n chaoot; als we geen structuur aanhouden, bereiken we ons doel nooit’ en ‘hij denkt alleen maar aan het produceren van zo groot mogelijke hoeveelheden terwijl ik het belangrijk vind dat we een top-kwaliteit neerzetten’. En weer anderen benoemen de uitdagingen waar de organisatie als geheel voor staat zoals ‘onze klanten willen dat we duurzaam produceren en onze aandeelhouders willen produceren tegen zo laag mogelijke kosten met een zo hoog mogelijke winstmarge’. 

Een verbindend conflict

Of je de tegenstelling nu ervaart in jezelf, met een ander, een ander team of een nog grotere entiteit, in de meeste situaties kun je bedenken dat die ander ook wel een punt heeft, maar het vóelt niet altijd zo. De metafoor van de twee ijsbergen wordt in veel theorieën gebruikt en als mediator teken ik ze vaak. We laten slechts een klein gedeelte van onszelf zien; het overgrote deel is verborgen ‘onder water’. Dat geldt ook voor de ander. In een conflictsituatie roepen we vanuit onze eigen ijsschots naar de ander en als die niet luistert, gaat we nog harder roepen en drijven de ijsschotsen steeds verder uit elkaar. 

De winst zit echter ‘onder water’. Als we ons verdiepen in de emoties, belangen, wensen, gevoelens, drijfveren van onszelf en van de ander komen we ook bij het gemeenschappelijk deel; dát deel dat ons verbindt. Het is ook een spannende verdieping omdat we ons in dat verborgen gedeelte vaak kwetsbaar voelen. Dit benadrukt direct het belang van veiligheidsregels. We willen ons veilig voelen om deze verdieping aan te gaan én een lonkend perspectief voor ogen hebben.